Yarın 23 Nisan Atatürk'ün bize armağan ettiği en güzel bayram.Bende kızlarımla bu bayramı en güzel şekilde kutlamayı düşünüyorum.
Sena anasınıfından beri bu seneye kadar folklöre gitti.Bu sene gitmek istemedi bende zorlamadım ama onu folklör yaparken seyretmek çok keyifliydi.Bu sene bizde gösteri yapanları izleriz artık çünkü Sena'nın bir görevi yok.
Okulumuz evimizin tam karşısında çok yakın hatta Sena ana sınıfına giderken söyledikleri şarkıları ben balkondan rahatlıkla dinleyebiliyordum.Okulun bu kadar yakın olması benim için büyük avantaj evde olduğum günler kızımın okula girdiğini okuldan çıktığını rahatlıkla izleyebiliyorum.
Birde birinci sınıftayken Sena hanımın yaptığı bir olay varki,okul yakın olmasaydı gidene kadar kalp krizi geçirirdim herhalde.Sena birinci sınıftayken Serra iki aylıktı.Ben de ücretsiz izindeydim evdeydim.Hiç unutmuyorum Serrayı uyutmuştum çamaşır topluyordum telefon çaldı.Arayan Senanın öğretmeni ,Sena evemi geldi diye soruyor,hayır dedim ama elim ayağım titremeye başladı çünkü Sena okuldan kaçacak eve gelecek bir çocuk değil okulunu çok sever söylemeden hiçbir yere gitmez.Öğretmeni geçen dersten beri Senanın sınıfta olmadığını farketmiş evi aramış.Hemen okula koştum oraya bakıyorum buraya bakıyorum çocuk yok.Öğretmen arıyor okul görevlisi arıyor yok.yok.yok.En sonunda arka bahçede tam köşede bir kafayı bir anda gördüm,birde giderimki küçük cadı orda ama o ana kadar aklımdan geçenleri şimdi düşünmek bile istemiyorum.
Kendi de korkmuş tam bir saat orda saklanmış.Sebebini sorduğumuzda aşı olmak istemiyorum onun için onlar gidene kadar burda bekliyeceğim dedi bize.Meğer okula aşı yapmaya gelmişler bütün sınıftan akıllı benim kızım onlar gidene kadar saklanmayı tercih etmiş,ömrümden ömür götürmüştü.Şimdi neyse böyle yaramazlıklar yapmıyor,aşısınıda güzelce oluyor çok şükür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder